“ताळू” किंवा “टाळू”

मराठी भाषे विषयी

ताळू किं० टाळू
	(क) डोक्याचा वरचा भाग.
	(ख) मुलाचें जावळ केलें म्हणजे डोक्यावर जो केसांचा झुबका राखून ठेवतात तो.
	(ग) तोंडाचा आंतील घुमटाकार भाग.
एकाद्याच्या ताळूवर मिरीं वाटणें	(क) त्याला टपका देणें.
	(ख) त्याच्यावर पूर्ण अंमल गाजविणें; एकाद्याच्या वरचढ होणें. [डोक्यावर असेंही म्हणतात.]
ताळूला, किं० ताळवेस, किं० टाळ्यास, टिपरूं न लागूं देणें	(क) न खळतां रडत राहाणें.	उ० काय मूल तरी तें \| मघापासून रडतें आहे ! टाळ्यास टिपरू लागू देत नाहीं !
	(ख) एकसारखें बोलत सुटणें.
	(ग) एकाद्या गोष्टीचा सुगावा किंवा पत्ता न लागूं देणें.
	(घ) एकादी कामगिरी अंगाबाहेर टाकणें.
ताळूचा दांत	आवडती किं० प्यारी वस्तु, किं० मनुष्य.	उ० रामूची कोणी निंदा केलेली मला खपावयाची नाहीं ! तो माझ्या ताळूचा दांत आहे !
		टीप- सापाच्या तोंडांतील वरचा दांत, ज्यांत त्याचें विष साठलेलें असतें । आणि ज्याला तो आपले संरक्षणाचें साधन म्हणून जपत असतो असें समजतात,तो त्याचा ताळूचा दांत.
ताळू भरणें (” भरणें ” सकर्मक)	लहान मुलाला न्हाऊ घालतांना त्याच्या ताळूंत तेल जिरविणें.
ताळू भरणें (” भरणे ” अकर्मक)	ताळूचा भाग पूर्णपणें वाढणें, किं० टणक होणें.	उ० ह्या मुलाची ताळू अजून भरली नाहीं, त्याच्या डोक्याला हात लावूं नको.
एकाद्याच्या ताळूवर किं० ताळवेवरून हात फिरविणें	त्याला फसविणे.	उ० रंगोपंत प्रामणिक मनुष्य आहे असें समजून त्याच्या हातीं मी आपला सर्व कारभार दिला, पण अखेरीस त्यानें माझ्या ताळवेवरून चांगलाच हात फिरविला !